Een rood oog, een witte waas op het oog, rood oogwit of iets anders vreemds aan het oog, valt je meestal direct op. Gelukkig maar, want dan kun je er iets aan doen. Wat? Dat lees je in het verhaal van Dolf.
Dolf is een overbehaarde skinnycavia van 4,5 jaar. Heden iets kaler, maar dat zal de leeftijd zijn 😉
Dolf had op 6 december een scheef hoofd en een flinke dronkemansloop. Het lukte hem niet meer te lopen zonder om te vallen. Middenoorontsteking luidde de diagnose en daarvoor kreeg hij een pijnstiller/ontstekingremmer en een antibioticum.
Dolf zijn motoriek was niet best, krabben en wassen gingen niet zonder mislukte koprollen en omvallen. Eten ging ook niet eenvoudig met dat enorme scheve hoofdje, dus kreeg meneer tarwegraspap met de spuit. Voor medicatie en bijvoeren werd meneer ten minste drie keer uit zijn verblijf gehaald. Het is ook hét moment om extra goed te kijken hoe het met hem gaat.
Heel gek was het eigenlijk niet, dat er ineens een stukje wortel in zijn oog vast zat. Hoelang het er al zat? Waarschijnlijk zo’n drie uur. Het oogwit was erg rood op de plek waar de wortel zat (zie foto 11 december) en het oogde wat verdikt.
Een beschadiging van het hoornvlies (dit is het buitenste, doorzichtige deel van het oog, dat voor de iris en de pupil zit) moet snel behandeld worden om (blijvende) schade te voorkomen. De roodheid en zwelling zijn kenmerken van infectie en nog een extra reden om als cavia-eigenaar snél te handelen.
Dus nog maar een keer naar de dierenarts voor een oogzalf met antibiotica. De eerste oogzalf die dan vaak voorgeschreven wordt is een zalf met fusidinezuur. Zo ook nu.
Het oog werd helaas heel snel veel slechter (zie foto 13 december). Dus opnieuw naar de dierenarts. Het is dan belangrijk om een andere zalf te krijgen en gaan gebruiken, dus één met een ander antibioticum (bij voorkeur met ofloxacine). En het “smeren” ook vol te houden, want een ooginfectie is niet binnen een paar dagen beter!
Het knipperreflex van Dolf’s oog was weg, het oog werd steeds roder en boller, het leek wel een kers (zie foto 14 december). Hoe gaat dat nog goed komen? Het bleek een kwestie van blijven smeren, twee keer per dag op vaste tijden voor drie weken.
Rond 25 december “knipoogde” meneer weer voor het eerst; het oogknipperreflex was terug. Op 31 december (zie foto) oogde zijn oog weer bijzonder normaal.
Wel was er een nieuw “probleem” ontstaan. Eén die nog altijd bestaat. Dolf is verslaafd aan de spuit en heeft een tarwergraspapverslaving.
Meer over ogen vind je op de pagina ‘Ziekte – Ogen’.
