Redactie, auteur op Caviawijzer

19 april 202419 april 2024

Mijn cavia heeft suikerziekte, wat kan ik doen?

Vragen over cavia’s met suikerziekte ontvangt Caviawijzer regelmatig. Sinds enkele maanden vind je al meer informatie over suikerziekte op deze website. In dit blog-artikel lees je over de ervaring van een eigenaar.

Lees het verhaal van cavia Cookie

Hoe kwam je erachter dat jouw cavia suikerziekte heeft?
“Op een dag zag ik dat het oogje van onze cavia Cookie een blauw–witte gloed had. Verder was er niets aan hem te merken. Cookie was speels, at goed en bleef ook goed op gewicht. Ik dacht dat het oog ontstoken was dus ging er mee naar de dierenarts. Deze stelde de diagnose staar.

Foto: cavia Cookie met een blauw-witte waas in het oogje

Al snel na het zien van de afwijking in het ene oogje werd ook in het andere oogje een vergelijkbare waas zichtbaar. De dierenarts wist dat staar een symptoom van suikerziekte kon zijn en ging dat nader onderzoeken. Voor het bepalen van het suikergehalte in het bloed heeft de dierenarts toen via een oorprik wat bloed van Cookie afgenomen. De bloedsuikerwaarde die werd gemeten was 20 mmol/l. Te hoog dus. Uit het urineonderzoek dat de dierenarts ook heeft gedaan bleek dat de cavia geen blaasontsteking of andere tekortkomingen had. Gezien de hogere bloedsuikerwaarde van Cookie wordt de staar waarschijnlijk door suikerziekte veroorzaakt.”

Suikerziekte, hoe wordt dat behandeld?
“Ik kreeg het advies van de dierenarts om het suiker- en zetmeelgehalte in de voeding te verlagen. Ik ben toen onmiddellijk gestopt met het geven van fruit, wortels en rode & gele paprika. Het gewone hooi heb ik vervangen door Timothyhooi en het aantal brokken dat ik per dag gaf, heb ik serieus verminderd.”

Wat krijgt Cookie dan op dit moment dagelijks te eten?
“In de ochtend geef ik een handje gemengde sla of spinazieblaadjes, daarna krijgt hij wat timothyhooi. Als dat op is geef ik nog één vierde groene paprika, drie schijfjes komkommer, twee plakjes knolselderij en 10 gram brokjes Little One Green Valley Cavia. In de middag krijgt hij 35 gram peterselie en twee blaadjes andijvie of boerenkool. In de avond krijgt hij weer timothyhooi, een stengel bleekselderij, een halve witloof en 10 gram brokjes Versele Laga Cavia Complete. Om de twee dagen geef ik een handje groene haver.”

Hoe gaat het nu met de oogjes van Cookie?
“Cookie’s oogjes zien er al een stuk beter uit. De staar lijkt te zijn verminderd. Er is op dit moment alleen nog een zeer lichte verkleuring van de oogjes te zien.”

Hoe ga je nu verder met Cookie?
“Binnenkort ga ik weer naar de dierenarts voor een controle. Er wordt dan opnieuw bloed via het oor van Cookie afgenomen – als het lukt – voor het meten van de bloedsuiker. Hopelijk is deze waarde dan gezakt, ten opzichte van de laatste meting. Ik weet dan in elk geval of ik de voeding voldoende aangepast heb of niet. Als de waarde nog te hoog is, zal ik nog meer zetmeel en/of suiker uit de voeding weg moeten laten.”

Meer informatie
Voorbeelddiëten
Suikerziekte bij de cavia
Oogafwijkingen bij de cavia

23 februari 202223 februari 2022

Het oog dat anders oogt, wat nu?

Een rood oog, een witte waas op het oog, rood oogwit of iets anders vreemds aan het oog, valt je meestal direct op. Gelukkig maar, want dan kun je er iets aan doen. Wat? Dat lees je in het verhaal van Dolf.

Dolf is een overbehaarde skinnycavia van 4,5 jaar. Heden iets kaler, maar dat zal de leeftijd zijn 😉

Dolf had op 6 december een scheef hoofd en een flinke dronkemansloop. Het lukte hem niet meer te lopen zonder om te vallen. Middenoorontsteking luidde de diagnose en daarvoor kreeg hij een pijnstiller/ontstekingremmer en een antibioticum.

Dolf zijn motoriek was niet best, krabben en wassen gingen niet zonder mislukte koprollen en omvallen. Eten ging ook niet eenvoudig met dat enorme scheve hoofdje, dus kreeg meneer tarwegraspap met de spuit. Voor medicatie en bijvoeren werd meneer ten minste drie keer uit zijn verblijf gehaald. Het is ook hét moment om extra goed te kijken hoe het met hem gaat.

Heel gek was het eigenlijk niet, dat er ineens een stukje wortel in zijn oog vast zat. Hoelang het er al zat? Waarschijnlijk zo’n drie uur. Het oogwit was erg rood op de plek waar de wortel zat (zie foto 11 december) en het oogde wat verdikt.

Een beschadiging van het hoornvlies (dit is het buitenste, doorzichtige deel van het oog, dat voor de iris en de pupil zit) moet snel behandeld worden om (blijvende) schade te voorkomen. De roodheid en zwelling zijn kenmerken van infectie en nog een extra reden om als cavia-eigenaar snél te handelen.

Dus nog maar een keer naar de dierenarts voor een oogzalf met antibiotica. De eerste oogzalf die dan vaak voorgeschreven wordt is een zalf met fusidinezuur. Zo ook nu.

Het oog werd helaas heel snel veel slechter (zie foto 13 december). Dus opnieuw naar de dierenarts. Het is dan belangrijk om een andere zalf te krijgen en gaan gebruiken, dus één met een ander antibioticum (bij voorkeur met ofloxacine). En het “smeren” ook vol te houden, want een ooginfectie is niet binnen een paar dagen beter!

Het knipperreflex van Dolf’s oog was weg, het oog werd steeds roder en boller, het leek wel een kers (zie foto 14 december). Hoe gaat dat nog goed komen? Het bleek een kwestie van blijven smeren, twee keer per dag op vaste tijden voor drie weken.

Rond 25 december “knipoogde” meneer weer voor het eerst; het oogknipperreflex was terug. Op 31 december (zie foto) oogde zijn oog weer bijzonder normaal.

Wel was er een nieuw “probleem” ontstaan. Eén die nog altijd bestaat. Dolf is verslaafd aan de spuit en heeft een tarwergraspapverslaving.

Meer over ogen vind je op de pagina ‘Ziekte – Ogen’.

10 augustus 202110 augustus 2021

Online-shoppen voor jouw cavia

Waar koop ik die leuke slaapmutjes voor mijn cavia? Zijn die cavia-sleutelhangers al te koop? En waar koop ik nu de voedingsformules van Marumoto (van dr. Eva Stoffels)?

Wij ontvangen met regelmaat e-mail met dergelijke vragen. Dus tijd voor een nieuwe categorie in onze berichten: online-shopping voor de cavia. In dit eerste deel beantwoorden wij ook tegelijk twee vragen.

De Marumoto-voedingsformules die ontwikkeld zijn door dierenarts dr. Eva Stoffels zijn heden te koop bij Cavycare.nl. Deze website is gemaakt en in het beheer van Melissa. En verkoopt naast de Darm+, vitamine C-poeder, calciumgluconaat en Body Build nog veel meer handige cavia-hulpmiddelen. Wie goed kijkt, vindt daar ook alvast die leuke caviasleutelhanger, die je op de Facebookpagina van Caviawijzer en onze Instagram kunt winnen.

Neem eens een kijkje!

Heb jij een leuke online-shopping tip voor cavia’s? Stuur ons een bericht en wie weet lees je jouw tip terug in een van de volgende berichten.

3 juni 202123 november 2022

De keuze voor castratie

Caviawijzer is niet tegen het castreren van cavia’s. Wel vinden wij het belangrijk dat huisdiereigenaren stilstaan bij de keuzes die zij maken voor hun dieren. Onderstaand blog-artikel is bedoeld om het denken aan dierenwelzijn te stimuleren.

‘Vanaf welke leeftijd mag je een cavia castreren?’ is een veel gestelde vraag op internetfora. Voorafgaand aan het besluit jouw cavia te laten castreren is het misschien wel belangrijk om eerst aan de volgende vragen te denken: ‘Is het noodzakelijk om een cavia te castreren? Wanneer is dit noodzakelijk? Wat betekent castratie voor mijn cavia? Wat zijn de risico’s voor het dier?’

Als je een caviabeer bij een zeugje wilt plaatsen ligt het voor de hand om de beer te laten castreren. Maar is dat plaatsen bij een zeugje wel de enige mogelijkheid? Soms wel, maar zeker niet altijd.

De wetswijziging in de zogeheten Wet Dieren geeft stof tot nadenken. Gisteren stonden de kranten bol van de oproer en de betekenis van deze wijzingen voor huisdiereigenaren. Allerlei spookverhalen gaan er rond, maar de wijziging omvat eigenlijk een hele belangrijke positieve boodschap.

Wat houdt de wetswijziging in? Dieren hoeven per 1 januari 2023 niet te worden aangepast aan hun huisvesting. Sterker nog de huisvesting moet straks ruimte bieden voor natuurlijk dierengedrag. Deze wijziging is met name bedoeld voor de veehouderij waar teveel dieren op een te kleine ruimte worden gehuisvest. En waar dieren soms zelfs worden aangepast, zodat het “beter” past. Wat zo’n aanpassing voor de dieren zelf betekent was voorheen niet relevant. Vanaf 1 januari 2023 dus wel. Hoe kan dit geen goed nieuws zijn?

De wetswijziging is dus voornamelijk bedoeld voor de veehouderij, maar bevat een belangrijke boodschap voor iedereen: We moeten beter gaan nadenken over het welzijn van (huis)dieren.

Wat heeft die wetswijziging met castratie te maken? Castratie is een medische handeling waarvoor een cavia narcose ondergaat. Er wordt in het dier gesneden en de geslachtsorganen worden verwijderd. De castratie heeft het doel het dier onvruchtbaar te maken, waarmee het ongewenste zwangerschap voorkomt en dus ook de gevolgen die daarmee gemoeid zijn.

Castratie kan in zekere zin ook gezien worden als een aanpassing van het dier voor zijn huisvesting. Immers, als een caviabeer bij een andere caviabeer kan wonen, dan speelt die ongewenste zwangerschap niet. Castratie is dan dus niet nodig.

Maar twee beren bij elkaar dat kan toch niet? In een te kleine huisvesting klopt dat vaak, dan kan het vechten geblazen worden. Gelukkig zijn er voldoende berenkoppels die vredig naast elkaar leven en oud met elkaar worden. Daarbij bestaan er ook zeugjes die elkaar de tent uit vechten.

Of een koppel daadwerkelijk in vrede leeft ligt zeer waarschijnlijk meer aan de individuele karakters, die met elkaar verenigd worden, dan aan het geslacht. Mits er voldoende ruimte is.

Natuurlijk zijn er eigenwijze, dominante, of misschien zelfs wel beren met een groot ego, die geen enkele andere beer in hun omgeving accepteren. Zo’n beer moet dan wel samenwonen met een zeugje. In dat geval is er die noodzaak om een beer te laten castreren of steriliseren.

Kies dan alleen wel voor een dierenarts die een cavia op diervriendelijke wijze helpt. Een niet goed uitgevoerde castratie of sterilisatie kan ernstige complicaties – met zelfs overlijden – tot gevolg hebben.

10 augustus 202019 juli 2022

Over onderzoek doen naar Chlamydia caviae bij cavia’s

De 24-jarige Marende de Gier is masterstudent diergeneeskunde en heeft nog zo’n 2 à 2,5 jaar coschappen van haar master Gezelschapsdieren voor de boeg. Ze kijkt ernaar uit de praktijk in te gaan en dierenarts te zijn voor de kleinere gezelschapsdieren. Zelf heeft ze Edelweiss en Pasta Tricolore, twee caviaberen van 5 jaar. Vanuit haar opleiding deed zij wetenschappelijk onderzoek naar Chlamydia caviae bij cavia’s. Zij ging hiervoor langs verschillende Nederlandse caviafokkers, die hun medewerking verleenden aan dit onderzoek. Caviawijzer sprak met Marende via Skype.

Hoe kwam je erbij om Chlamydia caviae bij cavia’s te onderzoeken?
‘Aan het einde van mijn bachelor moest ik een scriptie schrijven. Ik kon daarvoor een onderwerp kiezen van een lijst of zelf een onderwerp bedenken. Toen ik een artikel voorbij zag komen, ik meen in het AD, dat mensen ziek waren geworden van hun cavia, wist ik het: Daar wilde ik meer van weten. Het bleek te gaan over Chlamydia caviae en dus werd dat het onderwerp van mijn literatuuronderzoek en uiteindelijk mijn scriptie. Eén van de docenten van de faculteit, Yvonne van Zeeland, liet mij daarna weten dat zij plannen hadden om het nader te onderzoeken in Nederland. Mijn interesse ervoor was al gewekt, dus het onderzoek bleek een logische volgende stap.’

Vertel eens, hoe ging het onderzoek in zijn werk?
‘We wilden een aanzet maken om te onderzoeken hoe vaak Chlamydia caviae nu daadwerkelijk voorkomt in Nederland. In eerste instantie was het de bedoeling onderzoek te doen tijdens caviashows, maar het langsgaan bij individuele fokkers bleek toch geschikter, zowel voor de fokkers alsook voor mijzelf. Een voorstel dat ook door mijn begeleiders werd gesteund. Dus ging ik met een team, want alleen was het onderzoek niet goed uit te voeren, langs uiteindelijk 35 verschillende fokkers, verspreid door heel Nederland. In totaal hebben wij 805 cavia’s getest.’

Bij al die 805 cavia’s heb je monsters afgenomen. Betekent dit dat je 805 verschillende cavia’s hebt mogen vasthouden?
‘Nee, want ik en mijn team deden het samen. Soms hield ik er één vast, soms iemand uit mijn team en soms de fokker zelf. Ik heb wel heel veel cavia’s vastgehad. Ook hebben we permanent droge handen gehad trouwens, door al het tussentijds wassen en desinfecteren van onze handen. We wilden natuurlijk geen infectie overdragen!’

Waarom is dit onderzoek belangrijk?
‘Er is eigenlijk maar heel weinig bekend van Chlamydia caviae bij cavia’s. Er is maar één goed onderzoek gedaan en dat niet eens bij gezelschapsdieren of dieren van fokkers, maar bij laboratoriumdieren. Verder is het veelal speculatie of is iets simpelweg nog niet onderzocht. Wereldwijd weet niemand hoe vaak Chlamydia caviae nu daadwerkelijk voorkomt, cijfers ontbreken. Het kan belangrijk zijn om dit te weten, bijvoorbeeld zodat dierenartsen beter in kunnen schatten hoe groot de kans is dat een cavia met een ooginfectie Chlamydia caviae heeft. Op het moment dat Chlamydia caviae veel (meer) voor zou komen bij cavia’s, zou dit mogelijk ook meer risico kunnen betekenen voor (kwetsbare) mensen en met name ook kinderen.’

En de uitkomst? Is het wat je verwacht had?
‘Ja, in zekere zin wel. De prevalentie, dus hoeveel de infectie Chlamydia caviae voorkomt bij Nederlandse cavia’s, is niet heel hoog, maar zeker ook niet nul. Eigenlijk redelijk zoals wij dat verwacht hadden. De precieze uitkomsten verwerk ik momenteel in een artikel, zodra dit af is zal ik dat met Caviawijzer delen.’

Wat is je bijgebleven van het onderzoek?
‘Het was erg leuk om meer te leren over alle verschillende soorten cavia’s en over de kleuren en rassen die er zijn. Ook het inkijkje dat je krijgt in een wereld die je normaal niet ziet is erg bijzonder, dus om te zien hoe het gaat bij de fokkers thuis. Eigenlijk vond ik met name het praktische werk erg leuk om te doen.’

Wat vond je minder leuk aan het onderzoek?
‘Het analyseren van de data, dus de uitslagen van alle monsters en de ingevulde vragenlijsten. Het was vooral moeilijk. We hebben wel wat statistiek gehad, maar er zelf mee aan de slag gaan blijft lastig met zo weinig ervaring. Uiteindelijk is dat goed gekomen en heb ik ook daar veel van geleerd. Mocht ik in de toekomst nog eens onderzoek doen, dan zou ik toch wel een statisticus inhuren als dat kan…’ (lacht).

De precieze uitkomsten van het onderzoek en wat deze uitkomsten betekenen voor dierenartsen heeft Caviawijzer opgenomen in een vaste pagina over Chlamydia caviae. Het artikel met de onderzoeksresultaten van onder meer het onderzoek van Marende de Gier is gepubliceerd in Pathogens in 2021.