Puk, een mannelijke skinny cavia, nagenoeg haarloos, op deze foto 4,5 jaar. Om en nabij hetzelfde moment dat het ‘reutelen’ bij hem begon. Hij klonk een beetje alsof hij een verkoudheid had opgelopen. Wat in zekere zin ook zo was. Maar in tegenstelling tot een verkoudheid bij mensen, is het voor een cavia een ernstige aandoening, die niet vanzelf over gaat.
Het is eigenlijk beter om te spreken van een luchtweginfectie, wat betekent dat er een ongewenste bezoeker Puk’s luchtweg was binnengedrongen. De luchtweg begint trouwens bij de neus en mond en gaat door tot het diepste puntje van de longen. Een luchtweginfectie gaat dus niet vanzelf over en dus spoedde ik mij met Puk naar de dichtstbijzijnde dierenarts.
Puk kreeg van de dierenarts antibiotica en ik het advies om het 7 dagen aan te kijken. Op de vijfde dag was zijn oorspronkelijk roze vel, paarsig. Hij lag alleen maar, at nog wel, maar was verder weinig actief. Eenmaal in mijn handen voelde hij slap. Alle tekenen van levensnood en dus spoed.
Mijn dichtstbijzijnde dierenarts zou er pas de volgende dag weer zijn en dan zou het weleens te laat kunnen zijn. Aan de telefoon meldde zij dat ik nog wel een dag kon wachten. Intuïtief had ik zelf sterk het idee van niet en dus belde ik dr. Eva Stoffels in Retie, België voor een second opinion. Enkele minuten later zat ik in de auto met Puk en zijn tweelingbroertje Boris op weg naar België. Het was donderdag.
De dichtstbijzijnde dierenarts had helaas de verkeerde medicatie voorgeschreven en een te afwachtend beleid gevoerd. Nu was het hopen dat de antibiotica nog op tijd de juiste werkzame medicijnspiegel kon bereiken, om de luchtweginfectie te bestrijden. Puk bleef samen met Boris in Retie op de cavia-IC van Eva Stoffels.
Op vrijdag was er nog vrees voor de pepermuntplantage van Eva Stoffels. Puk at als zoals cavia’s dat kunnen doen, alsof hun leven ervan af hangt.
Helaas deed dat het ook, want op zaterdagavond kwam het eerste zorgelijke bericht. Zijn hoofdje hing scheef en er was sprake van een gedesoriënteerde loop. De indringer (de infectie) had Puk zijn middenoor bereikt; een middenoorinfectie. Het was dus erger geworden.
Op zondagochtend kwam het grote alarm, want toen vertoonde Puk ook onwillekeurige bewegingen (fietsende bewegingen met zijn pootjes). De indringer was zijn bloedhersenbarrière gepasseerd en zat nu ook in zijn hersentjes (hersenvliesontsteking of meningitis). In de nacht van zondag op maandag is hij overleden.
Na het verdriet ging ik op onderzoek uit en daaruit kwam naar voren dat kennis over cavia’s bij een deel van de dierenartsen beperkt of wat verouderd is. Niet heel gek, want deels te verklaren door het relatief beperkte aanbod van kennis over cavia’s tijdens en eigenlijk ook na de opleiding. En deels begrijpelijk, want het is behoorlijk onmogelijk om van alle dieren voldoende te leren. Ook speelt mogelijk mee dat cavia’s minder vaak op het spreekuur komen, dan bijvoorbeeld katten en honden. Meer relevante kennis beschikbaar maken, is de aanleiding geweest voor het opzetten van Caviawijzer.
Het eerste resultaat is deze website, waarmee actuele en waardevolle kennis op laagdrempelige wijze voor iedereen beschikbaar wordt.
Marieke, juli 2017
